Anëtarësohu në forum

NJË VETËPËRGJIGJE NË VEND TË REAGIMIT NDAJ MENDIMEVE TË PRESIDENTIT TË SHQIPËRISË ALFRED MOISIUT PËR FENË ISLAME

KUR PRESIDENTI I SHQIPËRISË FLETË KUTURU RRETH FESË ISLAME TEK SHQIPTARËT, I FRYMËZUAR NGA IDETË DHE PROPAGANDA ANTIISLAME..!?

Rexhep Elezaj

Se ligjërata e z. Alfred Moisiu, president i Shqipërisë, e mbajtur para disa ditësh në Forumin e Oksfordit me temën: “Toleranca ndër fetare në traditën e popullit shqiptar” është tendencioze dhe e bazuar mbi idetë e propagandës antiislame tek shqiptarët, e cila viteve të fundit sa vije e rritet, dëshmon vetë A. Moisiu në shkrimin e tij të gjatë të botuar në revistën e përdyjavshme kombëtare “KOHA” që asokohe dilte në Tiranë, drejtor i së cilës ishte z. Enver Bytyçi, faqe 19, e datës 1 Gusht 2001, Nr. 60, me titull: “Vetëm zgjidhjet reale dhe të drejta mund të sigurojnë paqen dhe stabilitetin në rajon”.

Ndaj, si përgjigje në vend të reagimit tonë rreth (kundër) ideve të tij më të “reja” ndaj Fesë dhe besimit islam tek shqiptarët, siç thotë ai si: “fe e sjellë nga faktori ushtarak turk, sepse Islamizmi nuk është fe burimore, as fe e përhapur në kohën e origjinës, as besimit rezidencial, por një dukuri e ardhur dhe e trashëguar në gjuhën dhe liturgjinë e faktorit që e solli..., si rregull është një islamizëm i cekët, dhe se nuk është e vërtetë se në vendin tonë, jetojnë shumica me besim islam...”(!?), etj, pra për të mos polemizuar me të, sepse më së keqi është kur njeriu e demanton vetveten, po sjellim vetëm pjesën e këtij shkrimi ku autori, pra A. Moisiu, para katër viteve shfaqte idetë e tij ndryshe nga këto të fundit për Islamin dhe rolin e tij politik dhe fetar në jetën e shqiptarëve.

Nën nëntitullin: Ndikimet fetare në Ballkan, z. Alfred Moisiu, ndër të tjera shkruan:

“Sikurse e përmendëm, Gadishulli Ballkanik përfaqëson edhe një Konglomerat fetar. Shpesh konfliktet në rajon kanë marrë ngjyrime fetare. Kështu p.sh. Kroatët me Serbët ose Serbët me Boshnjakët, etj.

Dëshiroj të vë në dukje se çuditërisht, në Shqipëri, për shumë arsye të zhvillimeve historike, feja nuk i ka ndarë kurrë njerëzit (shqiptarët, v.j.). Jo vetëm kaq, por në momente të vështira të kombit ajo (feja, v.j.) ka luajtur rol mobilizues. Në fillim të shekullit të 20-të, Rilindasit shqiptarë shpallën devizën: “Feja e Shqiptarit është Shqiptaria”. Bajroni i madh, i cili njihet si vizitor i shpeshtë i Shqipërisë dhe njohës i mirë i saj, në lidhje me besimin fetar të shqiptarëve ka thënë: “Grekët, me vështirësi i konsiderojnë të krishterë dhe Turqit muhamedanë, në fakt ata janë një përzierje e të dy besimeve, dhe disa herë të asnjërit prej tyre”.

Është e vërtetë që në Shqipëri, e cila para pushtimit Osman ka qenë e krishterë, një pjesë e konsiderueshme e popullsisë u kthye në myslimanë. Por, gjithashtu, për hir të së vërtetës duhet thënë se ajo (Feja islame, v. j.) ndihmoi mjaft në ruajtjen e identitetit kombëtar, si kundërvënie ndaj përpjekjeve asimiluese nga vendet fqinje. Dëgjon shpesh se Shqipëria rrezikon të kthehet në një vend fondamentalist. Këto janë thënie sa të pavërteta aq edhe të pabazuara. Për të qenë më i qartë dëshiroj të bëj një parantezë. Që nga viti 1967 dhe deri në 1990, d.m.th. për 24 vjet, feja në Shqipëri ishte e ndaluar ligjërisht. Propaganda fetare dënohej me burg. Priftërinjtë dhe hoxhallarët, një pjesë u pushkatuan, shumë përfunduan në burgje dhe ata që mbetën braktisën robën dhe detyrën e tyre fetare, Kishat dhe xhamitë u shkatërruan ose ju ndryshua destinacioni, me përjashtim të një pjese shumë të vogël, të cilat u ruajtën thjesht si monumente kulture. Çdo përpjekje ilegale për të kryer ndonjë rit fetar, dënohej ligjërisht. Pashkët, Bajrami, Ramazani, Kreshmat, etj ishin të ndaluara. Me rrezik të madh një pjesë e popullatës, sidomos ajo e moshuara, në rastet e festave fetare, ilegalisht përpiqeshin brenda familjes të realizonin ndonjë pjesë fare të vogël të ndonjë riti të mundshëm.

Me kushtetutën e vitit 1974, Shqipëria u shpall vend ateist. Në Kodin penal u shtuan nene të veçanta që parashikonin dënime ndaj ushtruesve ilegalë të riteve fetare. Rrjedhimisht veprimtaria dhe morali fetar u barazuan me punën armiqësore ndaj diktaturës. Pra, u realizua një fenomen që ishte i paparë në të gjitha vendet komuniste.

Në vitin 1990, kur feja u la e lirë, në mënyrë të çuditshme shpërtheu një bum ndjenjash fetare. Po në këtë kohë emisarë fetarë të vendeve fqinje dhe atyre arabe filluan të duken në rritje. Ata siguruan fonde për ringritjen e godinave fetare. Njëkohësisht filloi shkollimi i kuadrove fetare si brenda dhe jashtë vendit, pasi nga ata të kaluarit, pas kalvareve të regjimit antifetar komunist, kishin mbetur shumë pak, por edhe ata mjaft të moshuar. Varfëria e tejskajshme e popullit, hodhi një pjesë të tyre pas fesë jo aq shumë se e ndjenin, por për të përfituar ndihma, të cilat silleshin nga organizmat e ndryshme fetare, jo edhe aq shumë për të ndihmuar se sa për të bërë propagandë në interes së fesë së tyre. Sigurisht kjo pati avantazhet e saj, por duhet thënë se pati edhe anët negative. Kështu p.sh. filluan të dukën gra të mbuluara me shami, megjithëse shumë të pakta në numër, gjë e cila ishte zhdukur prej kohësh nga Shqipëria. Filluan të duken predikues fetarë të huaj, të cilët edhe ritet fetare i bënin jo në gjuhën shqipe (sikur Janullatosi në gjuhën greke, v. j.), etj. Megjithatë, besoj se nuk mund të ketë asnjë lloj feje që mund ta detyrojë shqiptarin të lërë ndjenjën kombëtare dhe të bëhet përkrahës i trullosur i fesë.

Edith Durham shkruan: “Shqiptari është gjithmonë shqiptar. Serbit mysliman dhe bullgarit mysliman ua kanë fshirë ndjenjën e nacionalitetit fuqia e fortë e islamizmit”. Më tej ajo vazhdon: “Shqiptarët mysliman e të krishterë, para armikut të përbashkët bashkohen. Disa kombe marrin dallime sipas feve. Shqiptarët nuk duan t’ja dinë për to”. Shumë interesant është konstatimi i saj: “Nën cipën e muhamedanizmit të shqiptarëve ka një shtresë të hollë krishterimi”(?!).

U zgjata pak në këto thënie, të cilat i përkasin vitit 1904, në një kohë kur Shqipëria ndodhej nën sundimin Otoman. Mendoj se çfarë është thënë më sipër është e vlefshme për të argumentuar dhe hedhur poshtë versionin e të ashtuquajturit “rrezik fondamentalist Shqiptar”. Pasi në vendin tonë nuk ka asnjë bazë, për asnjë lloj fundamentalizmi...”, përfundon citati nga kjo pjesë e shkrimit të A. Moisiut. Pra, në të menduarit e tij për Islamin para katër viteve, krahasuar me këto që tani thotë për të në ligjëratën e fundit, vërehet qartë një “evoluim” mjaft negativ i përcjellë edhe me një metamorfozë të rrezikshme me premisa të qarta politike, mjerisht të vëna me qëllim ose pa të, në shërbim të fushatës antiislame e cila siç po shihet i ka rrëmbyer me eufori të madhe edhe shumë intelektualë dhe politikanë shqiptarë.

Dhe më në fund, meqë z. A. Moisiu e njoha personalisht gjatë qëndrimit të tij 10 ditorë në Gjermani në vitin 2000, si mysafirë i Shoqatës së Bashkimit të Intelektualëve Shqiptarë në Mërgim (BISHM), i cili në mesin e mërgimtarëve la përshtypje të mira prej një politikani dhe atdhetari të devotshëm me prejardhje nga një familje e njohur për tradita kombëtare dhe kulturore në Shqipëri, mjerisht me qëndrimet e tij të fundit kvazi shkencore dhe shumë kontraverze rreth Islamit tek shqiptarët, natyrisht se ka shkaktuar reagime prej më të ndryshmeve në opinionin shqiptar islam, sepse duke folur për Fenë islame para të huajve në kontekst aq negativ historik, mu nga pozita e presidentit të shtetit shqiptar, s’ka dyshim se një qëndrim i këtillë i tij ka shtruar dilemën rreth figurës dhe biografisë së tij personale, qoftë për periudhën e komunizmit në Shqipëri, kur ai kishte poste të larta shtetërore dhe ushtarake, qoftë për periudhën e pas vitit 1990 në të cilën, si i pensionuar do kryejë detyra dhe funksione të ndryshme shoqërore dhe politike, për derisa në vitin 2003 si figurë kompromisi e pranuar nga dy forcat më të mëdha politike, PD dhe PS, do të zgjidhet president i Shqipërisë. Pra, nuk duhet të harrojmë faktin se paraqitja e tij e fundit publike me opsionet falso dhe kuturu rreth Islamit tek shqiptarët, nuk mund të jetë e rastësishme, siç nuk janë as sulmet e pareshtura kundër vlerave dhe kulturës islame tek shqiptarët..!!